OS ARRECENDOS DA CASA DE HELENE

Estivemos con TERESA MOURE:

"Herba Moura" ten unha forte carga ideolóxica; é unha defensa das mulleres, dos saberes das mulleres que non pasaron á historia; os saberes populares, a tradición de curar que logo dará lugar á ciencia e será durante moito tempo exclusiva dos homes.

Os arrecendos da casa de Hélène

E a casa de Héléne, pequena, sen ornatos, arrecendía a limón e a tomiño, a menta, a pementa verde, a maiorana, arrecendía a auga de chuvia, a suspiro, a eucalipto, a sésamo, a tilo, a marmelo, a penas pasaxeiras que poden ser amañadas, a poalla, a música, a serpol, a roseira brava, a morriña, a loito por unha meniña na lembranza, a herba abelleira, a fiollo, a eneldo, a risas que saen do ventre, a coidados, a pucheiro de substancia, a estragón, a aceda, a perexil, a libro vello, a libro novo, a tinta, a amorodo silvestre, a regalicia, a falso espiño, a pel ben satisfeita, ben acariñada ‑e ben lambida, a ortiga, a gatuña, a trevo, a tantas e tantas cousas arrecendía, que xa non se podían nomear, a pimpinela, a lingua de ovella, que nin nomes tantos había, a prímula, a herba benta, a capuchina, a cecimbre, para explicar, a herba luísa, a alguén que nunca tivese entrado, a semprenoiva, a leiburiña, como arrecendía a casa de Héléne. Que tiña un aquel doce que espertaba os sentidos, a pé de óso, a caraveleira, e os elevaba ata o grao máximo do pracer, a canela, a milenrama, a comiño, e un non podía deixar de mergullarse no aroma, a sabugueiro, a malva real, a herba de San Guillerme, e quedaba prendido dunha certa éxtase, a coandro, a trigo mouro, dunha sensación salvaxe, a fiúncho, que semellaba moito a morte..., a grosella, a arraclán, a abruño, mais unha vez iniciado o acto, a linaria, a levistico, o acto de ulir, claro... en que estaría ela pensando?, a caléndula, a borraxe, a asento, non se podía senón continuar, a arando, a visgo, a herba da crus, e sobre todo a framboesa, ata a fin… buuuuff. Que ben quedaba o corpo logo de entrar nese arracendo da casa de Hélène.
Herba moura. Teresa Moure, ED. Xerais. (cap.9, pax.243-4, parte 2)