28.11.09

A HISTORIA DOS VAMPIROS E DOS ZOMBIES NO CLUBE DE BANDA DESEÑADA


Nesta última sesión do clube de lectura de banda deseñada a discusión sobre a obra de Victoria Francés levounos a falar sobre a orixe da lenda dos vampiros e dos zombis. Comentamos a súa historia, as personaxes históricas nas que se basean obras literarias de vampiros... Dialogamos sobre a posibilidade de que o mito vampírico sexa un invento noso para expresar o noso lado salvaxe, para representar medos humanos (como o medo a morte) e para expresar a fascinación pola inmortalidade.
Nesta sesión aproveitamos para expresar a nosa opinión sobre todos estes aspectos. Empezamos cunha famosa cita de Nietzsche que permite múltiples interpretacións: Alí onde radican as nosas debilidades van a extraviarse as nosas exaltacións. E rematamos
cunha canción de Alaska dos anos 80 moi divertida que podedes ver aquí.

16.11.09

EN BANDA DESEÑADA COMEZAMOS LENDO MISTY CIRCUS


En efecto o clube de lectura de banda deseñada arranca o curso lendo Misty Circus de Victoria Francés. Esta autora está a ser todo un fenómeno de masas, mostra diso foi o enorme furor que causou no último Salón Internacional do Cómic de Barcelona de 2009.
En xeral a obra gustou, non obstante todos os alumnos desexan ler a segunda parte deste libro, xa que a historia que Victoria nos conta aínda non chegou ao desenlace...
Posto que Victoria Francés destaca polas súas ilustracións inauguramos ás nosas reunións cunha fermosa cita de Pablo Picasso que fai refencia a arte: "A ARTE É UNHA MENTIRA QUE NOS PERMITE COÑECER A VERDADE".

Este ano o grupo do clube de lectura é máis numeroso ca o ano pasado: BENVIDA AOS NOVOS! Desexamos que disfrutedes lendo os cómics e que o pasedes moi ben nas nosas reunións.

15.11.09

PRIMEIRA REUNIÓN DOS CLUBES DE LECTURA

Despois da organización, compra de libros, listados, reparto de días, etc...o pasado venres tivemos as primeiras reunións de dous dos grupos: O de Banda deseñada e o de 2º de bacharelato- grupo B.
Os alumnos de bacharelato leran os tres primeioros relatos de O único que queda é o amor de Agustín Fernández Paz, comezamos coa lectura da ficha do libro e xa entramos en situación; Gustaron máis dos relatos 1º e 2º (Un radiante silencio, Amor de agosto) xa que lles resultaron máis reais e non lles foi difícil poñerse na pel dos protagonistas, o terceiro (Esta estraña lucidez) resultolles máis complexa polo feito de que o narrador sexa un can que conta os amoríos dun personaxe morto. Todos confésanse uns románticos e non cren que o amor estea pasado de moda (Bravo por Agustín).

Aquí temos ao noso autor lendo o egundo dos relatos:

5.11.09

OS TRES CLUBES DE LECTURA NO TEATRO!


Aquí tedes unha foto dos alumnos dos clubes de lectura sentados nas escaleiras do auditorio de Cangas!

A semana pasada estivemos no teatro disfrutando da obra denomida Comedia bífida, de Manuel Núñez Singala, que representou a compañía Bicodobrelo teatro. Algúns alumnos xa viran a obra de teatro, pero representada por profesores do IES de Valle Inclán. Así, coincidían en resaltar que as dúas versións tiñan cousas boas. En xeral, a obra gustoulles.
Despois da obra a Editorial Galaxia obsequionos cun libro para cada un dos asistentes do mesmo autor de Comedia bífida que se titula En galego, por que non?

23.10.09

CLUBE DE NARRATIVA EN GALEGO

Comezamos por fin a nosa andaina deste curso, despois dos problemas técnicos - elaborar listas, organizar horarios e esperar polos libros- xa estamos en condicións de botar a andar (algúns de vós xa viñestes pola biblioteca a buscar os libros).

Este curso seremos tres grupos (de un que eramos o ano pasado...), dous de 2º de Bacharelato e un de 1º de Bacharelato (non hai que esquecer que teremos outro grupo de Banda deseñada).

Os grupos estarán coordinados polas profesoras Anxos Rial (os de 2º de Bacharelato) e Lucía Novás (o de 1º de bacharelato).

En 2º leremos un grupo "A praia dos afogados" de Domingo Villar e o outro "O único que queda é o amor" de Fernández Paz; en 1º lerán "O libro das alquimias" de Xesús Constela.

Estamos organizando a inauguración do curso para os clubes e...

A leeeeeeeeeerrrrrrrrr.

4.10.09

...e esta muller de excelsa beleza...é Hypatia...a gran Hypatia de Alexandría...

...alá polo século catro... coa relixión dos cristiáns convertida en credo oficial do Imperio... Alexandría(...)... a pequena Hypatia pasou case toda a súa vida entre as paredes do Serapeo... arrodeada de xentes de fonda sabedoría (...) catedrática do Instituto de Matemáticas do Museo... - Libro das Alquimias, Xesús Constela. Editorial Galaxia, pax. 111-
O curso pasado coñecemos a Hypatia, a primeira muller gran matemática e astrónoma da historia, da man de Xesús Constela e este outono volvémonos atopar con ela da man do director de cine Alejandro Amenábar.
A miña proposta é: Que vos parece se asistimos xuntos á proxección da película e logo comparamos a heroína de Xesús Constela coa de Alejandro Amenábar????. Sería unha boa forma de inaugurar os Clubes de Lectura deste curso.
Para ir abrindo boca aquí vos queda o trailer do filme:

4.6.09

Rematamos as sesións deste curso.

Hoxe tivemos a derradeira sesión de Comedia bífida e rematamos as sesións deste curso pois a semana vindeira, as chicas están cos exames finais e o primeiro é o estudo. Sobre a obra concluíron que en xeral gustoulles -salvo a un par delas- pero sen excepción o que preferiron foi a posta en escea da obra; coinciden en que o teatro é para representalo, a lectura está ben pero sácanlle máis zume a representación.

Acordamos ler para o vindeiro curso A praia dos afogados e logo algo de Agustín Fernández Paz, tamén queren levar libros para ler no verán.

E como fin de curso quedamos de ir á praia ao remate das clases e logo a MERENDAAR.
c

From fomos ao teatro

25.5.09

VISITOUNOS BALI RAI: O MULTICULTURALISMO






Está mañá visitounos BALI RAI, autor inglés da novela "Un casorio ben mal amañado". O encontro foi moi interesante non só porque se desenvolveu en dúas linguas (galego e inglés) senón pola visión que Bali Rai nos transmitiu da sociedade en Gran Bretaña (nada que ver coa idea tradicional que temos dos ingleses).
O autor é un claro defensor da MULTICULTURALIDADE, el di que escribe para todo o mundo , non para grupos específicos de xente; os políticos británicos non poden falar de multiculturalidade porque non a viviron, el quere escribir novelas que lle poidan gustar e el (indio), aos seus amigos (xamaicanos, negros, blancos...).
Ser británico é pertencer a moitas culturas distinta, a cultura non é algo sólido, recibe a influencia de todas partes do mundo...

A "young people" ten que ler o que queira.
Posted by Picasa

23.5.09

UNHA DEDICATORIA DE DAVID RUBÍN PARA AS CHICAS DO CLUB DE LECTURA DE BANDA DESEÑADA!


David Rubín dedicou unhas palabras ás chicas do club de lectura. Aí van:

Ola!

Antes de nada, quería vos dar as gracias por ler a miña obra, pois a lectura -e a relectura- é o que mantén vivos os libros.

Agardo que desfrutárades lendo "La tetería del Oso Malayo", para min foi toda unha aventura levar a cabo este libro, deixei moito de min nel, é coma un anaco do meu corazón, por iso éncheme de ledicia cada vez que alguén abre as súas tapas e faise partícipe das alegrías, os medos, a paixón e a desesperanza que eu volquei nesas páxinas.

Se xa sodes lectoras habituais de tebeos agardo que esta lectura a gardedes na mente e no corazón durante moito tempo, se polo contrario "La tetería..." foi o voso primeiro achegamento o mundo do cómic desexo que fora para vos unha experiencia pracenteira e que quedarades con gañas de repetir, tanto lendo outras obras miñas coma calquer outro dos maravillosos tebeos de calquer outro autor que hoxe en día podedes atopar con facilidade.

Mil gracias por camiñar da miña man nesta aventura, a tetería de Sigfrido estará sempre aberta para vos.

Un bico!

David Rubín.

Moitas grazas David! Fíxolles moita ilusión.
O último día do club de lectura foi moi distendido: parecía que houberamos quedado para tomar un café. Ademais da charla amable e agradable (sobre David Rubín, sobre o seu libro, sobre citas e demais...) coma sempre, trouxeron unhas frases famosas: “Choramos ao nacer porque vimos a este inmenso escenario de dementes” e “Quen ben che quere, farache chorar”.
Grazas a todas as compañeiras do club de lectura polos ratos tan estupendos que pasamos nas nosas reunións ao longo deste curso.

20.5.09

ASISTIMOS Á REPRESENTACIÓN TEATRAL DE "COMEDIA BÍFIDA"


Para completar a lectura de obra de teatro, este venres asistimos á posta en escea da nosa comedia. Estabamos no Teatro Principal de Pontevedra as coordinadoras dos Clubes de lectura en galego e de banda deseñada e a profe de teatro Xulia. Xuntamos ás chicas dos dous clubes e elas invitaron a algúns dos seus amigos, un bo grupo para rir a cachón como o fixemos coa obra. Gustounos moito a adaptación que o grupo de profesores do Valle Inclán fixo e por suposto a posta en escea, comentamos que para ser un grupo de teatro de afeccionados todos eles parecían verdadeios pofesionais.

Rematamos a saída cunha coca-cola en boa compañía. Repetiremosssss.

12.5.09

SESIÓN de POESÍA no club de lectura en galego:




Na sesión de hoxe abandonamos o teatro e a narrativa para introducirnos no mundo da lírica da man do profesor Pablo Viqueira.

Moitas das chicas e as súas invitadas desexaban entrar nese mundo de "SENSACIÓNS, que lle serve ao poeta para exteriorizar o que ten dentro, os sentimentos, as emocións..." en palabras do profesor Viqueira quen, ademais de regalarnos un fermoso poema de Uxío Novoneyra, deunos un consello: " Lede a lírica sen escrúpulos, buscade as SENSACIÓNS".

Ballet da nena / Lugo 1957

Donde che vén a túa tristura
-coor dos teus ollos e son do teu xeito-
Cas maos máis lenes
recóllela d´iles, déixala no aire e fuxes.

Mais, antes que pase o intre,
volve cair en ti
que xiras, xiras, sin poder saír do circo que te pecha.

Novoneyra, Uxío "Tempo de elexía"

9.5.09

Está gustando moito o libro de David Rubín!



Hoxe temos que comezar dándolle a benvida a dúas compañeiras máis ao club de lectura! A frase da reunión do venres suxeriuna unha delas e é de Teresa de Calcuta: “Ás veces sentimos que o que facemos é tan só unha pinga no mar, pero o mar sería menos se lle faltara unha pinga”.
Mais vaiamos o libro de David Rubín La tetería del oso malayo... esta vez a todas estalles a gustar. Falamos do estilo da obra, dos personaxes, das distintas historias de amor e desamor, dos relatos de sentimentos universais, de que o oso malayo é un bonachón, de que un podía identificarse con algúns personaxes, das historias que máis lles chamaron a atención, do chisco que fai David Rubín a Daredevil e do propio David Rubín.

Isto da de si e continuará...
Ata a próxima!

4.5.09

2ª sesión de COMEDIA BÍFIDA

Esta mañá tivemos a nosa segunda sesión de Comedia Bífida, correspondeunos o xuízo a Diña e a Elideo que nos fixeron reflexionar sobre o uso de distintas linguas no seo da mesma famila (non lle ven ningún problema para a relación da familia) e sobre se debemos cambiar ou non de lingua por educación (como no caso do médico).

Na vindeira sesión xulgaremos as actitudes lingüísticas de Lina e Lana.


Lemos tamén o primeiro poema de Lucía Novás que nos acompañará o día 29 de maio para impartir ao club un taller de poesía. Aquí está un fragmento do poema, lembrade que prometestes o comentario:

Sábeme

a túa pel tersa

a centeo das rochas

acugulado de aires oceánicos, vendavais, brisas suaves

e círculos perfectos de aves atlánticas.


Percorrendo cobizosa o teu corpo,

atopo buguinas nacaradas nas túas axilas,

sabores a sal, deliciosas algas,

nádegas incríbeis e nadadoras,

columna vertebral elástica e fragante, movementos amplos,

palpitares intensos.

28.4.09

"A PRAIA DOS AFOGADOS" DE DOMINGO VILLAR

Adiantámonos á presentación editorial da nova novela de Domingo Villar protagonizada polo noso inspector Leo Caldas en primicia para o IES de Poio: "A praia dos afogados"
" Unha mañá, o cadáver dun mariñeiro é arrastrado pola marea ata unha praia da vila de Panxón, na ría de Vigo. Ten as mans atadas cunha brida de plástico... Leo Caldas tenta clarexar o crime no ambiente mariñeiro. Un caso difícil pola situación persoal do noso inspector e arroutadas de Rafael Estévez tampouco lle poñen as cousas fáciles. Cincocentas páxinas para unha esulca na memoria e nas ilusións fanadas.
Rescaldo...pendente...abordar...cinguir...tropezar... son as palabras que Domingo Villar nos regala nos cinco primeiros capítulos seguindo a técnica do seu primeiro libro.

"... o timbre do teléfono móbil do inspector comezou a soar, e Leo Caldas suspirou profundamente ao ler o nome de rafael Estévez na pantalla.
(...)
-Aínda estou no porto este.
- Co afogado?
- Parece que o axudaron a afogar.
- E logo?
- Ten as mans atadas."
-(...)
- Puido facelo el mesmo- apuntou Leo Caldas.
- Non inspector. Non me pregunte por que, pero o forense cre que ese home nin se suicidou nin morreu pescando troitas.
-Troitas no mar hai ben poucas- dixo Caldas lacónico.
- Vostede xa me entende.

26.4.09

Club de lectura de banda deseñada: algunhas das tiras que nos gustaron.

Estas tiras de cómic son algunhas das moitas que lles gustaron ás compañeiras do club de lectura de banda deseñada. Están ben, verdade?
Con elas, con un pouco de charla e dúas citas pechamos a derradeira sesión dedicada a Calvin e Hobbes. As citas foron: “A morte é o derradeiro inimigo que hai que vencer” e “Non hai verdades absolutas, isto é absolutamente certo”.
Para a próxima reunión empezamos cun cómic do meu amigo David Rubín: La tetería del oso malayo. Por se lle queredes botar unha visual o seu blog, esta é a dirección:
http://detripas.blogspot.com/

17.4.09

Sesión do clube de lectura en galego: Comedia bífida

O xoves 16 tivemos a 1º sesión de "Comedia bífida"; non estivemos ao completo pois algunhas das nosa chicas participaban no concerto da Semana da cultura e tiñan que ensaiar. Sobre este primeiro encontro comezamos lendo a análise que Roberto Pascual fai da comedia en Protexta. Falamos da presentación dos actores, da intervención do público e analisamos datos como os símbolos (o ollo inscrito no triángulo, a balanza...) e o seu significado, da caracterización de San Pedro e de Luci (o personaxe que consideran máis atractivo), dos concursos da tele, dos atascos nos xulgados... e rematamos comentando as palabras de Luci sobre a traizón daqueles que rexeitan a súa lingua, "só os galegos non queren falar galego... pretenden ser algo diferente... un galego que vai en contra da súa lingua vai en contra da identidade do seu pobo "; Sara di que Luci ten razón en parte, tamén hai que ter en conta o que di o defensor: " unha persoa ten dereito a falar o que lle pete".
Nestas quedou o debate ata a vindeira sesión; lemos ata a páxina 71, testemuños de Diña e Eliseo.

6.4.09

COMEDIA BÍFIDA



Este trimestre imos disfrutar do mundo do teatro da man de Nuñez Singala que nos ofrece esta obra, Comedia bífida, na que a cuestión da lingua é o tema central: unha comedia baseada na fala das xentes da rúa, o trato que nós, os galegos lle damos á nosa lingua; un xuízo aos nosos prexuízos e quen menos para xulgarnos que San Pedro (barba banca), Luci (un demo de sexualidade dubidosa), un arcanxo (parvo celestial), os anxos (querubíns e serafíns ...sen sexo) e un Deus (omnipresente e potente).
Os nosos representantes: unha señora de 40 anos (Dina), un paisano, dúas siamesas (Lina e Lana), un empresaio (Pepe).
Cal será a sentenza do xuízo pola nosa lingua?????
(1ª sesión ata a páxina 40, vémonos o xoves 17).

30.3.09

A ESMORGA publicouse hai 50 anos.


A "Esmorga" de Eduardo Blanco Amor leva medio século con nós.
O Cibrán, o Bocas e o Milhomes percorren a noite ourensá desde hai 50 anos; a súa primeira edición viu a luz en Buenos Aires, na editorial Citania.
Isto é o que hoxe pensan os nosos escritores da novela:
• Xurxo Borrazás: "A Esmorga" exemplifica o dominio das ferramentas literarias.
• María Reimóndez: "O uso coloquial da lingua urbana e sen folclorismos"
• Marcos Calveiro: " Sorprendeume a voz, ese galego coloquial, nun relato que transcorre nun só día"
• Camilo Franco: "Cibrán, o Bocas e o Milhomes son traballadoes sen recursos, pero traballadores, non aspiran a vivir da delincuencia".
• Anxo Angueira: "Nunca me pasou que unha xeración de estudantes non sufrise o impacto de ler A Esmorga."
• Xosé Carlos Caneiro: " A obra amosa un autor moi intrépido e unha novela suburbana valiosa pola incorporación de técnicas narrativas inéditas".
Eduardo Blanco Amor contaba 62 anos cando publicou a obra e , malia a diferenza xeracional, conectou coas xentes da Nova Narrativa. Afastado do modelo de Fole-Cunqueiro, A esmorga é documentalista, non rural, extremadamente realista e tecnicamente impecábel, segundo Marcos Calveiro, de apariencia sinxela e por iso complexa.
Fonte: “A novela dun “outsider” de Daniel Salgado. El País, 27/03/09

27.3.09

A MEDICIÓN DO RADIO DA TERRA

Aquí temos o testemuño gáfico da actividade, en breve publicaremos as conclusións:


24.3.09

Ano internacional da Astronomía: Os alumnos do IES de POIO participarán na medida do radio da terra


A medida do Radio da Terra

Un dos proxectos propostos con motivo do Ano internacional da Astronomía 2009 consiste en repetir a experiencia de Eratóstenes e determinar conxuntamente o radio da Terra contando coa participación de centros escolares repartidos por todo o territorio español e do mundo (o noso centro compatirá a tarefa cun instituto de Irlanda). É unha experiencia moi sinxela de realizar é tremendamente educativa para os alumnos.
A experiencia conxunta debe realizarse un mesmo día por parte de todos os centros que desexen participar: A data elexida é o xoves, 26 de marzo de 2009.
A Biblioteca do IES tamén estará alí, acompañaremos a experiencia cunha exposición de libros sobe astronomía e sobre as mulleres astrónomas; faremos fotos para que podades velas neste blog.
Polo de agora deixámosvos cos seguintes enlaces:
Vídeo de Carl Sagan:
Serie COSMOS:

15.3.09

Calvin & Hobbes no club de lectura de banda deseñada!






O venres pasado tivemos a primeira reunión dedicada aos “míticos” Calvin & Hobbes de Bill Watterson. Estamos a ler en concreto un libro chamado En todas partes hay tesoros. Estivemos a falar de anécdotas da vida de Bill Watterson e das personaxes da súa obra. Ademais compartimos as primeiras impresións do libro: as cousas que algunhas rapazas lles fixo rir, os detalles que lles facían reflexionar e os sentimentos que lles producía o achegamento a lectura de Calvin & Hobbes.
Aproveitamos para ler citas textuais do autor como: “Moita xente cre que Calvin está inspirado nun fillo meu, ou que se basea en recordos detallados da miña propia infancia En realidade non teño fillos, e fun un neno bastante tranquilo e obediente, case o contrario que Calvin... Sospeito que moitos de nós envellecemos sen crecer, e que dentro de cada adulto (ás veces moi dentro) hai un crío que quere que todo se faga á súa maneira. Utilizo a Calvin como saída á miña inmadurez, como unha forma de manter a miña curiosidade pola natureza, como unha forma de ridiculizar as miñas propias obsesións, e como unha forma de comentar a natureza humana”.
Foi unha reunión moi agradable. Outro momento máis co que rimos foi con esta frase de Bill Watterson: “Ás veces penso que a proba máis fehaciente de que existe vida intelixente no universo é que ninguén tentou contactar connosco”.

7.3.09

VISITOUNOS DOMINGO VILLAR: A min o que me gustaba de verdade era contar historias. Eu sabía que o que quería facer era escribir.

O mércores 4, tivemos o pracer de contar no noso centro coa presencia do escritor vigués DOMINGO VILLAR, o autor de OLLOS DE AUGA; deunos unha moi agradable charla sobre como chegou a ser escritor e contestou ás nosas preguntas sobre o seu primeiro libro.
O primeiro que nos dixo foi:
"Non me gusta aterrizar na vosa vida a través da lectura obrigatoria." e a partir deste inicio contounos como transcorreu a súa vida ata a chegar ao éxito de OLLOS de AUGA (obra traducida ao inglés, francés, italiano, búlgaro, ruso... "O libro é tan de aquí que van flipar noutros lugares."
Despois de charla compartiu o seu tempo coas chicas do Clube de Lectura que puideron facerlle algunhas preguntas :
Por que comeza os capítulos con definicións? É un xogo, coloco unha palabra, que está logo no texto, que ten unha acepción que cáseque adxectiva o capítulo.
O título de OLLOS de AUGA, de donde vén? Apereceume nun momento no que estaba escribindo e pareceume moi suxerente.

O seu próximo libro sairá en outubro e titúlase “A praia dos afogados”, trata sobre un afogado que aparece na praia Panxón e Leo Caldas sospeita que non afogou senón que foi asesinado.

Se algo ten de bo ser escritor é que pensas na vida.


6.3.09

CARUMA publica o seu primeiro CD


Os nosos compañeiros integrantes do grupo de música tradicional CARUMA veñen de publicar o seu primeiro CD; en exclusiva, exclusivísima permítenos aloxar neste blog a tema principal do seu CD : A certa historia da autoría de Jaime Simón.
Desde aquí animámosvos a escoitala (e a disfrutala) e como non desexámoslles a Carme, a Silvia, a Tere, a Jaime e aos seus compañeiros a mellor das sortes neste mundo da música.


Vémonos no próximo concerto!!!!!!!!



Podedes escoitala no seguinte enderezo:


Ou escoitala directamente neste blog, na columna lateral dereita tedes o reprodutor... lalalala...

26.2.09



Hoxe rematamos co libro de Persépolis
Hoxe fixemos a derradeira sesión dedicada a Persépolis. Realizamos unha reflexión final do libro, pero non sen antes abrir a sesión cunha cita. Esta vez a frase escollida foi a seguinte: A morte está tan segura da súa vitoria que nos deixa toda unha vida de vantaxe.
Todas coincidían en que este libro serviulles para coñecer mellor a cultura musulmán, así como parte da historia de Irán. E iso non é pouco.
Despois do libro, tocaba ver a adaptación do mesmo ao cine. Así agora tocaba ver o filme. Por suposto no recreo non nos daba tempo a ver o filme completo. Por iso levárono prestado para casa. A ver que lles parece esta película nominada aos oscar no 2007!

19.2.09

1ª sesión de Ollos de Auga.


Hoxe xúntamonos para compatir as nosas primeiras impresións arredor de Ollos de Auga; comezamos a sesión lendo un pequeno artigo de Uxía Casal publicado na revista dixital Protexta da cal destacamos a presentación dos personaxes, o marco espacial e a introdución á trama.
Na reunión o máis destacado foi a presentación dos personaxes, Leo Caldas e o axente Estévez, que por certo lles pareceu moi cómico, e as circunstacias do crime - espeluznadas polo maneira da morte- e pola investigación do mesmo.
Todas coinciden en que, polo de agora parece un crime dunha persoa que odia aos homosexuais, mais non adiantemos acontecementos... Espazo, a cidade de Vigo, marco o jazz, quedamos en adentrarnos fisicamente na cidade e coñecer a fondo o jazz creando un disco-forum coas cancións do libro.
Na próxima sesión lemos ata a páxina 155.

15.2.09


Última reunión do club de lectura de banda deseñada
Coma sempre empezamos a reunión cunha cita. Esta vez elixiron unha de Kurt Cobain: É mellor queimarse que disolverse lentamente.
Nesta reunión seguimos charlando sobre o libro de Persépolis. Mais tamén estivemos a ver distintas fotografías da cidade de Persépolis, para así achegarnos durante un intre a súa historia. Esta cidade de Irán en ruínas, considerada patrimonio da humanidade, foi mandada construír por Dario I no ano 331 a.c. Non obstante, a cidade quedou arrasada polo exercito de Alexandre Magno, quen a destruíu, asolou e incendiou. Hoxe en día constitúe un importante atractivo turístico.
En fin, xa queda pouco para comezar co seguinte libro! Mais aínda temos pendente unha sesión final co de Persépolis na que nos achegaremos, entre outras cousas, ao filme francés que se basea nesta obra de banda deseñada.

6.2.09

OLLOS DE AUGA


Por fin, despois das gripes, exames e retraso na entrega dos libros comezamos o novo libro: "OLLOS de AUGA" de Domingo Villar; cambiamos de tema e de estilo: co inspector Leo Caldas (o noso protagonista) intentaremos resolver o misterio do asasinato do saxofonista Lois Reigosa; unha novela negra na que a música de jazz e a cidade de Vigo son elementos que nos envolverán neste relato. Nesta 1º semana leremos ata a páxina 82.
Déixovos agora algúns datos sobre o autor, que por certo hoxe me anunciaron que estará con nós a finais de marzo.
Domingo Villar (Vigo, 1971) vive en Madrid, onde traballou como guionista de cinema e de televisión. É crítico gastronómico nunha emisora de radio e colaborador habitual en diversos medios de comunicación escritos. Ollos de auga, que transcorre na cidade de Vigo, onde o autor pasou a súa infancia e mocidade, é a súa primeira novela. El mesmo se encargou da versión en castelán, publicada por Ediciones Siruela. A novela xa foi traducida a varias linguas europeas: ao alemán (Unionsverlag), ao italiano (Ponte Alle Grazie), ao búlgaro (Ciela), e ao inglés pola editorial Arcadia de Londres.
Que tal se imos coa primeira das cancións,The man in love (páxina 9)

30.1.09

Día da PAZ e da non violencia.

Está mañá realizamos un acto simbólico pedindo a PAZ no mundo e en concreto a paz no conflito árabe-israelí; os alumnos de 4º da ESO elaboraron as bandeiras de Palestina e de Israel na entrada do centro con globos (os estoupidos dos que estouaron, que foron moitos, lembráronos as bombas caídas sobre Gaza) e a continuación no tempo de lecer emitimos desde RADIO PATIO un programa especial pola PAZ:
Xefi de 1º Bach. Humanidades leunos o comunicado en contra das guerras no mundo, " Para que se escoite o clamor de millóns no mundo que queren a Paz e o fin das guerras"; Alicia e Irene de 4º A, leron unha selección dos Dereitos Humanos: " Todo individuo ten dereito á vida, á liberdade e a seguridade da súa persoa"; Alba e Vanessa de 4º B leron un poema en francés de Môa, La violence á par que Sergio o facía en galego:
Sournoise et tapie dans lómbre / source de blessures et meurtrissures/ telle est cette bête immonde/ qui toujours hélas perdure...
Rebeca de 4º C leunos un poema de Xesús Constela sobre Gaza: A bóla, fría coma unha morta, estaba a chorar por Gaza. Sara Hermida de 4º B leunos a Ingeborg Bachmann, poeta árabe en galego, Miguel de 4º A leu La Paz de Pedro Barcena.
Remataron o acto os nosos pequenos de 1º da ESO C que non por pequenos deixan de ser as nosas estrelas da radio: Melisa que leu Para cando doutro poeta árabe, Muhammad Aziz ao-Hababi, Manuel que bordou Armas del futuro e puxo o colofón final Sonia léndonos o Poema nuclear de Celso Emilio Ferreiro.
A lectura destes textos estivo acompañada da 5ª Sinfonía de Bethoveen, e das Walquirias de Wagner .
Colaboraron coa Biblioteca e con Carlos de Radio Patio, a profesora de Educación para a cidadanía Montse Bragado, a Vicedirectora María, a profesora de lingua española Geles, a profesora de plástica Susana e o profesor de inglés Xesús e por suposto os protagonistas de 4º e 1º da ESO, Paz para todos eles.


29.1.09

ENCONTRO CO AUTOR: XESÚS CONSTELA

Esta mañá tivemos o encontro co noso autor; as chicas estaban un pouco nerviosas, pero Xesús animounas e pouco a pouco se foron animando a facerlle preguntas e a darlle a súa opinión sobre o autor: Por qué escollera o título, se había algo de autobiográfico nas súas obras e outras dúbidas relacionadas co argumento do Libro das Alquimias; ao do título respondeulles que escollera primeiro o título (Había de ter sonoridade en distintas linguas) e logo xurdiu o relato; en canto aos trazos autobiográficos contestou que só había pinceladas del mesmo. Faloulles doutros autores e tamén das outras obras que escribiu, "nelas hai cousas que funcionaron xa no primeiro libro como a mestura de ficción e realidade". Aquí temos unha pequena mostra:



23.1.09

Derradeira sesión do "LIBRO DAS ALQUIMIAS"


Onte tivemos a derradeira sesión do libro das alquimias, non estabamos ao completo pois Sara e Raquel tiñan exame no recreo e faltounos o poema de inicio. Estivemos falando das queimas de libros e de por qué acontecían. En xeral todas estaban contentas coa obra, resultoulles entretida polo argumento aínda que algunha opinou que o que non lles gustou foi a lingua. que era un pouco monótona.

VALORACIÓN DA OBRA: É unha novela que nos engancha e transporta a un pasado cheo de sabedoría a través dun relato misterioso e máxico que só as alquimias poden explicarnos; móstranos o valor dos libros como fonte de coñecemento, como gardiáns dun tesouro, aos que debemos protexer como unha marabillosa xoia.

O vindeiro xoves teremos o encontro co autor e poderán comentar con el as súas impresións e valoracións.

15.1.09

Tintin souffle ses 80 bougies




O noso amigo Tintín está de aniversario, xa son 80 anos acompañándonos; recollemos a noticia na súa lingua orixinal e así practicamos o noso francés:

Tintin souffle ses 80 bougiesLe 10 janvier 1929, le personnage créé par Georges Rémi, alias Hergé, faisait son apparition dans un quotidien belge, "Le Vingtième Siècle". Depuis, les aventures du reporter à la houppette se sont vendues à 200 millions d'exemplaires.


C'est le 10 janvier 1929 que le plus illustre personnage de la bande dessinée belge fit son apparition --en route pour l'URSS, au pied d'un wagon en partance pour Berlin, sa première étape-- dans Le petit Vingtième, supplément hebdomadaire d'un quotidien ultra catholique bruxellois, Le Vingtième Siècle.Depuis, les 24 albums de ses aventures traduits dans 50 langues se sont vendus à plus de 200 millions d'exemplaires et continuent de passionner chaque année des centaines de milliers de nouveaux lecteurs, comme si le temps n'avait pas de prise sur lui.




Na seguinte páxina podedes ver un vídeo sobre esta noticia tamén en francés:








13.1.09


Primeira reunión do club de lectura de banda deseñada no 2009

O venres pasado xuntámonos para comentar Persépolis de Marjane Satrapi. Abrimos a sesión cunha frase dun mural arxentino:
Os ollos non sirven de nada a un cerebro cego.

Falamos da vida da autora, da cidade en ruinas de Persépolis, de Irán, da súa cultura. Os alumnos comentaron que era curioso coñecer outra cultura a través da banda deseñada. A algúns gústalles máis o libro que a outros...

Foi interesante a reunión. Pronto volvémonos xuntar.

8.1.09

A 1ª reunión do ano, 8 de xaneiro

Hoxe aínda que faltaron algúns membros do clube tivemos a nosa 1ª reunión do 2009, andabamos tos un pouco despistados co madrugón e co frío, pero ben; Sara tróuxonos o poema desta sesión, un de Antonio Machado:
LOS OJOS
Cuando murió su amada
pensó en hacerse viejo
en la mansión cerrada,
solo, con su memoria en el espejo
donde ella se miraba un claro día.
Como el oro en el arca del avaro,
pensó que guardaría
todo un ayer en el espejo claro.
Ya el tiempo para él no correría.
Coincidimos tos en que é o libro de paxinas amarelas quen escolleu ao rapaz para a súa misión futura (protexer os libros) e tamén co autor cando fala de que os libros nos transportan e nos enriquecen.
Para a próxima reunión rematamos o libro e teremos a xuntanza co autor.