David Rubín dedicou unhas palabras ás chicas do club de lectura. Aí van:
Ola!
Antes de nada, quería vos dar as gracias por ler a miña obra, pois a lectura -e a relectura- é o que mantén vivos os libros.
Agardo que desfrutárades lendo "La tetería del Oso Malayo", para min foi toda unha aventura levar a cabo este libro, deixei moito de min nel, é coma un anaco do meu corazón, por iso éncheme de ledicia cada vez que alguén abre as súas tapas e faise partícipe das alegrías, os medos, a paixón e a desesperanza que eu volquei nesas páxinas.
Se xa sodes lectoras habituais de tebeos agardo que esta lectura a gardedes na mente e no corazón durante moito tempo, se polo contrario "La tetería..." foi o voso primeiro achegamento o mundo do cómic desexo que fora para vos unha experiencia pracenteira e que quedarades con gañas de repetir, tanto lendo outras obras miñas coma calquer outro dos maravillosos tebeos de calquer outro autor que hoxe en día podedes atopar con facilidade.
Mil gracias por camiñar da miña man nesta aventura, a tetería de Sigfrido estará sempre aberta para vos.
Un bico!
David Rubín.
Moitas grazas David! Fíxolles moita ilusión.
O último día do club de lectura foi moi distendido: parecía que houberamos quedado para tomar un café. Ademais da charla amable e agradable (sobre David Rubín, sobre o seu libro, sobre citas e demais...) coma sempre, trouxeron unhas frases famosas: “Choramos ao nacer porque vimos a este inmenso escenario de dementes” e “Quen ben che quere, farache chorar”.
Grazas a todas as compañeiras do club de lectura polos ratos tan estupendos que pasamos nas nosas reunións ao longo deste curso.
No hay comentarios:
Publicar un comentario